divendres, 2 de novembre del 2012

pAJaRitO





Ahora mismo el interior de mi boca guarda bastante similitud con NY tras el paso del Sandy (que también ha pasado por Haití, Jamaica, Cuba y no sé cuántos sitios más; pero se ve que eso no es tan 'cool'...). La dentista se ha visto incapaz de hacer nada ante la hinchazón y la fiesta del pus que se han montado unos cuantos bacilos en el interior de mi mejilla, y me ha dado unos días de margen antes de volver. Eso me ha convertido en un héroe nacional: dudo que haya casos documentados de personas que hayan ido alguna vez en la historia a un dentista... y hayan salido sin pagar ni un duro! Los de Cuarto Milenio ya me han llamado para entrevistarme por este caso de auténticos fenómenos paranormales. La chica de hoy no era mi dentista habitual (vamos, la que me atendió la única vez que había ido antes a este sitio). También era joven y muy maja como la otra, y si no fuera porqué me ha recetado dos medicamentos a los que soy alérgico, todo súper bien. Llevo 3 días medio muerto, arrastrándome como un zombie, drogado por las medicinas, y haciendo esfuerzos titánicos por mantenerme despierto. De aquellas situaciones de mierda en que te das cuenta de lo extraordinaria que es la aparente normalidad. Lo que daría ahora mismo para que todo fuera normal: mis dientes, mi tos, mis alergias... y poder vivir normal, sin trabas, sin sobreesfuerzos, sin todas esas pequeñas cosas que lo hacen todo más difícil. Y no tener que renunciar al concierto de Godspeed You Black Emperor!, ni a una cerveza nocturna con L de Lesbiana, ni a alargar noches de documentales sobre Gainsbourg con chicas de pelo naranja y roja sonrisa, ni tener que volver a casa a medianoche a quitarme las lentillas resecas como papel de lija... o incluso poder ir a trabajar al 100% de tus facultades! (no me hagáis mucho caso; debe ser la fiebre...). A esta hora, mi único deseo es poder cenar alguna cosa (básicamente, sopa, yogures o cosas que no me obliguen a abrir demasiado la boca), y meterme en la cama cuanto antes mejor. Si es a las 22h mejor que a las 23h. Y ya sé que en el fondo mis preocupaciones son una mierda al lado de otras cosas mucho más graves que le toca sufrir a otros, pero de verdad que es agotador tener una salud tan frágil y que a la mínima cae una y otra vez. Allá donde no llegue el paracetamol, quizás la otra única manera de mitigar el dolor es escuchar la versión que han vuelto a grabar Nick y Kylie, y que es casi tan buena como la original...





8 comentaris:

Pio ha dit...

Los dolores de boca, son peores que los costipados, y un remedio que se utiliza mucho en mi casa, son los enjuagues con infusión de romero, para los flemones y demás. Cuidate mucho y que sea leve.

Besotes y achuchones :P

Cris ha dit...

Uffff que mal... yo no los aguanto... cuidaté anda! Muackss

X ha dit...

Tío, he pasado por eso y no hay nada peor. De hecho, llevo arrastrando una semana fatídica por culpa (supuestamente) del virus famoso unida a mi fragilidad digestiva. En momentos así, uno añora la normalidad, por gris que esta fuera...

V.M. ha dit...

Jolines! Los dolores, sufrimientos y problemas son nuestros dolores, sufrimientos y problemas. No importa si hay más grandes, importa como lo sentimos nosotros!
Te deseo mejoras, guapo!
Un besito desde Brasil!

hiro ha dit...

Una de les coses que més valoro és la salut, només sabem l'important que és quan la perdem.
Cuida't molt! després de llegir el post m'han vingut ganes de venir a fer-te una bona sopa.
Ja que no puc, et deixo aquesta cançó com a medicina: http://youtu.be/4KrlE9dKafo

Petons i salut!

pd: molt bona la versió de "where the wild roses grow".

Unknown ha dit...

jaja. a mi també em venen ganes de dur-te una sopa.

sísi, por tus lares sempre s'hi està bé. M'encanten les botiguetes de roba i complements que teniu per allà.. a l'estiu amb els vestidets me'ls compraria gairebé tots.

dEsoRdeN ha dit...

Aquí sigo, Pio: en domingo noche, y con mi arsenal de medicamentos (aunque la hinchazón va bajando poco a poco). Gracias :)

Es lo peor, Cris. Gràcies!

Eso del estómago también es horrible, X! Cúidate tú también!

Muito obrigado, garota! ;D (joder, qué envidia!)

hiro i Anna K: eh, que per mi, cap problema en això que em vingueu a donar sopetes a casa, eh? Com si voleu cantar-me el 'dulce gatito' com li fa la Penny al grandiós Sheldon Cooper... ;D

(hiro: merci per la cançó. M?he fet molt fan de la noia de negre del costat de la que toca el xilofon... XD
Anna K: a mi em passa el mateix: cada estiu em compraria aquella vestidets tan monos... XD)

mordiscos por un lado (que por el otro todavía no puedo...)

dEsoRdeN ha dit...

No jodas, C!!! Ah, bueno, pero eso es porqué tú también eres rarita como yo... ;P