dimecres, 12 de novembre del 2014

aiSLaMieNtO




El asfalto llora hacia arriba, o quizás escupe a ese cielo que últimamente sólo viste franela gris o negro fino, dejando pasar el frío. Todo es un montaje de los fabricantes de antidepresivos. Me pican los ojos, pero los tengo sanos, y no hay más solución que la paciencia. Habrá que tomárselo con humor vítreo. Todo es cada vez más neutro; más insípido; más incoloro; más invernal. El contacto humano me deja inerte. Quizás guardé las emociones en el armario con la ropa de verano. Mañana las buscaré. Hace 126 días que no actualizo el Time Machine. Y debe hacer 126.000 que tengo goteras anímicas. Todo me aburre hasta la extenuación. Lo único bueno es que me vuelve a apetecer escribir. Mis ganas de hacer cosas con otros son proporcionales a la atención que me prestan. A veces tengo la sensación de que si no fuera por mis padres y porqué tengo que ir a trabajar, podría desaparecer del mapa y nadie se daría cuenta ni me echaría en falta. No soporto a quien se borra del mapa y encima ni da la cara. No soporto la hipocresía. No soporto la monotonía. No soporto las medias tintas. No soporto la falta de implicación. No soporto que haya tantos chafarderos cobardes que pasan por aquí sin comentar, como si fuera un animal de circo al que observar mientras da vueltas en su jaula. No entiendo a los demás. No queda nadie normal. En el país de los tarados, el que está como una cabra es el rey.



7 comentaris:

hiro ha dit...

La pluja, el fred, treuen les ganes de tot. De moment, jo encara no he entrat en modo hivernodepressió, però tot arribarà...
Aquesta sensació de que podria desaparèixer i ningú se n'adonaria també l'he tingut més d'un cop. És desesperant.
I els xafardejablogs tampoc els entenc. De fet, entendre als altres és tot un repte.

Pd: a veure si quedem algun dia. La setmana que ve va bé? :)

Pio ha dit...

Ni se te ocurra irte sin más y encima sin despedirte! que voy a posta a traerte de la oreja! :P

Fuera de broma, creo que no eres el único que piensa que si desapareciese nadie se daría cuenta, en el fondo eso es demasiado triste y real. Me presto voluntaria si quieres hacer algo, últimamente lo que me salva es pensar en proyectos que nunca se cumplen, uno más sería un aliciente.
Besetesss

NaoBerlin ha dit...

Eres como un carrusel de emociones. En muchos de mis peores momentos me he preguntado qué pasaría si desapareciera... al final te das cuenta que hay poca gente que de verdad merece la pena. Por eso yo prefiero tener pocas amistades, pero buenas. Qué sea leve don Desorden entonces.

Bluemīnda ha dit...

Buena canción...

Leire ha dit...

Este otoño que parece invierno nos está dejando a todos secos de ganas, creo. Y sí, "todo es un montaje de los fabricantes de antidepresivos", sin lugar a dudas, creo que han robado todas las puñeteras buenas caras de esta ciudad.

Una abraçada

pececillocarrousel ha dit...

Cuánta angustia! Busca tus emociones, porque no pueden estar bajo llave. Tienen que ser libres. Piensa en las cosas que sí soportas, y que vendrán tiempos mejores. Ánimo, pequeña :)
Me ha encantado lo del humor vítreo jiji
Un besito

Miss Carrousel

dEsoRdeN ha dit...

Prou feina dóna entendre's a un mateix, com per posar-se a entendre als altres, eh hiro? :) Eh! I tant que sí! T'envio missatget a hores menys intempestives per a la humanitat ordenada... ;D

Auuu, auuu, auuuuu, Pío! Suelta, suelta, que me vas a dejar unos orejones de Dumbo! ;D todos somos muy raros, no se salva nadie, y es realmente triste

Sí, la verdad es que el equilibrio nunca ha sido mi fuerte, NaoBerlin. Yo siempre me he cuestionado mucho conceptos como la amistad o el amor, porqué no acabo de tener muy claro de si existen realmente, o si son sólo mitos utópicos de nuestra propia 'civilización' moderna

...de un muy buen grupo, Bluemïnda

Es que los fabricantes de antidepresivos necesitan gente infeliz para encontrar su propia felicidad, Leire. El mundo es realmente cruel y absurdo

esta época es angustiosa, Pececillo Carrousel. Y lo peor está por llegar, que de aquí a un mes será Navidad.... aaaagghhhhhh!!! Que no se pierda el humor vítreo... pero no me cambies el género; aunque hoy en día esté mal visto (y no sea nada fácil) ser hombre, ya me está bien serlo

revolcones